van 't Meezenest
Hier vind je vooral halfstam appel- en perenbomen. De bomen krijgen alle bewegingsvrijheid: snoeien doen we niet, tenzij er een tak in de weg hangt. Daardoor is de opbrengst niet maximaal, maar wie heeft er nu 1000 kilo appels nodig?
In deze grote kunststof zakken vol blad vind een heel basaal natuurlijk proces plaats: compostering. Door het eindproduct te gebruiken in de tuin en als potgrond wordt de kringloop weer sluitend.
Door de wisselteelt (van 1 op 6) te verdelen over 36 bedden staan er nooit gewassen van hetzelfde soort naast elkaar. Elk bed dekken we af met een dikke laag mulch. Dit onderdrukt onkruid en houd de grond koel en vochtig. Daardoor blijft de grond rul en luchtig. Spitten, ploegen of frezen is niet nodig!
In de subtropen van Australië bedacht als een alternatief voor de eenjarige landbouw. Maar werkt het ook in een gematigd klimaat? Daar kunnen we nu nog geen antwoord op geven. Wel kunnen we zeggen dat we hier zonder al te veel moeite enorm lekkere bosaardbeitjes verbouwen.
Hier verbouwen we zachtfruit zoals bramen, frambozen en zwarte bessen. Traditioneel op rijtjes, maar wel tussen het hoge gras. Dit gras zorgt voor een hoge biodiversiteit, waardoor plagen minder kans krijgen. Twee keer per jaar wordt het gras gemaaid en gebruikt als mulchmateriaal in de groentetuin.
Wintergewassen hebben vaak een lang groeisezoen, maar vragen weinig aandacht. Daarom verbouwen we deze gewassen relatief ver weg van het huis op deze akker. In een vierslag vind je hier aardappelen/boerenkool, uien/wortels, pompoenen en peulvruchten. Deze groentes zijn gemakkelijk en lang te bewaren. Ze vormen samen met de ingevroren zomergewassen en de sla uit de kas voor een gevarieerd winterdieet.
In maart is dit deel van de tuin ten prooi gevallen aan een voorjaarsstorm. Er waren zoveel bomen omgewaaid dat we besloten om het helemaal kaal te maken en het opnieuw in te planten. De jonge berken, eiken en elzen zijn over tien jaar weer te oogsten als kachelhout.
De tuin van 't Meezenest ligt in buurtschap 'De Kuilen'. Hier zit zo'n kuil. Het is een stukje veen midden in het zandlandschap. Door de ontwatering is dit veen gaan verteren en is de grond gaan inklinken. De ontstane kuil ligt nu weer zo laag dat het 's zomers vaak onder water staat. Vroeger was dit een hooiweide, maar door de natte grond was het niet mogelijk het gras te maaien. Daarom hebben we het vijf jaar geleden ingepland met waterminnende bomen zoals els en wilg. Nu is dit stuk land weer productief: het levert haardhout voor de kachel.
Hier experimenteren we met zelfvoorzienend wonen. Dit kleine huisje is voorzien van zonnepanelen met energieopslag, een composttoilet, regenwateropvang en een waterfilter om drinkbaar water te maken. Het is gebouwd met hernieuwbare materialen volgens het cradle-to-cradle principe.
Door deze droge en zanderige weide jaarlijks te maaien en het maaisel af te voeren is hier een bloemenrijk grasland ontstaan. Door de introductie van de kleine ratelaar (een halfparasiet op gras) krijgen kruiden meer kans. Elk jaar wordt de weide schraler, maar ook soortenrijker. En, volgens ons, ook mooier.
